Zakład Oczyszczania Ścieków

Gospodarka Ściekowa Legnicy

Porządkowanie gospodarki ściekowej Legnicy zostało rozpoczęte pod koniec XIX wieku. Budowie pierwszych miejskich wodociągów nie towarzyszyła budowa systemów kanalizacyjnych. Ścieki wylewano wprost na ulicę, skąd w sposób naturalny spływały one do Kaczawy i jej dopływów. W drugiej połowie XIX w. rozwiązanie problemu ścieków stało się wyjątkowo pilne, szczególnie ze względu na epidemie chorób zakaźnych.

Decyzję o uporządkowaniu gospodarki ściekowej legniccy radni podjęli w roku 1857, ale dopiero w roku 1874 wdrożono w życie ogólnomiejski plan kanalizacji. Aby nie zwiększać zanieczyszczeń rzeki, ścieki kierowano na pola irygacyjne w okolicy Dobrzejowa oddalonego od miasta o 4,5 km. System oczyszczania był oparty na naturalnej metodzie oczyszczania ścieków w gruncie na polach irygacyjnych.

Ciągła rozbudowa miasta w latach powojennych, a w związku z tym zwiększenie ilości ścieków, spowodowało przeciążenie pół irygowanych. W latach 60-tych konieczna stała się budowa nowej oczyszczalni ścieków. Przepustowość oczyszczalni zaprojektowano na 50 tys. m3/d. Oddawano ja do użytku etapami. W roku 1979 wybudowano część mechaniczną, 10 lat później część biologiczną, w 1991 przeróbkę osadów.

Miejska Oczyszczalnia Ścieków w Legnicy położona jest w północno-wschodniej części miasta, na terenie o powierzchni 20,5 ha.

Ścieki dopływają do oczyszczalni z terenu miasta Legnicy oraz sąsiednich gmin (Kunice, Krotoszyce, Ruja, Legnickie Pole). Większość kanalizacji, zwłaszcza w „starej” części miasta, to kanalizacja ogólnospławna. W „nowych” częściach miasta funkcjonuje kanalizacja rozdzielcza.  Z rejonów miasta nie posiadających kanalizacji, ścieki dowożone są na oczyszczalnię wozami asenizacyjnymi i przyjmowane do zlewni ścieków .

Część mechaniczna oczyszczalni

Została poddana gruntownej modernizacji w latach 2018-2019.

Ścieki surowe dopływają kolektorami grawitacyjnymi do studni zbiorczej, skąd przepływają do budynku krat i pompowni głównej. Wyposażenie budynku krat stanowią trzy kraty. Dwie panelowo- hakowe  i jedna zgrzebłowa . Wyposażenie pompowni ścieków stanowi 7 pomp.

Pozbawione skratek ścieki tłoczone są do piaskownika  dwukomorowego. Piaskownik współpracuje z  płuczką piasku.

Końcowym elementem części mechanicznej są dwa osadniki wstępne radialne, z których jeden pełni również funkcję zbiornika retencyjnego.

Część biologiczna oczyszczalni

Została zmodernizowana w latach 2000-2002. W związku z wykorzystaniem istniejących obiektów kubaturowych jej przepustowość zmalała z 50 tys. m3/d do 35 tys.m3/d. Modernizacja polegała na wymianie systemu napowietrzania oraz wprowadzeniu procesów usuwania związków biogennych (system BARDENPHO).

Reaktor biologiczny składa się z trzech równolegle pracujących komór osadu czynnego. Komora osadu czynnego służy do oczyszczania ścieków w procesach wielofazowego osadu czynnego ze wspomaganiem defosfotacji biologicznej strącaniem chemicznym. Jest obiektem przepływowym z wydzielonymi następującymi po sobie strefami: beztlenowa, denitryfikacji, denitryfikacji-nitryfikacji, nitryfikacji. W końcowej części strefy nitryfikacji w rejonie odpływu zainstalowane są pompy recyrkulacji wewnętrznej. Przepływ oraz pełne wymieszanie ścieków z osadem czynnym zapewniają mieszadła, natomiast pełne natlenienie i wymieszanie – system napowietrzania sprężonym powietrzem.

Procesy oczyszczania w bloku biologicznym są kontrolowane i sterowane automatycznie.

Komory osadu czynnego współpracują z dwoma osadnikami wtórnymi radialnymi, pompownią osadu recyrkulowanego, stacją dmuchaw, stacją dozowania koagulantu.

W latach 2003-2004 przeprowadzono modernizację osadników wtórnych w zakresie wymiany przelewów pilastych, zgarniaczy osadu, układu usuwania części pływających.

W roku 2020 doposażono o jedną dmuchawę instalację napowietrzania oraz zmodernizowano instalację mechanicznego zagęszczania osadu nadmiernego.

Część osadowa oczyszczalni

Osad wstępny odprowadzany jest z osadników wstępnych  do zbiornika zagęszczania grawitacyjnego o pojemności 1000m³. Zagęszczony grawitacyjnie osad wstępny oraz zagęszczony mechanicznie osad nadmierny podawane są do Wydzielonej Komory Fermentacyjnej, wyposażonej w mieszadło z rurą centralną. Podgrzewanie osadu odbywa się poprzez zewnętrzne wymienniki ciepła i pompy recyrkulacji osadu .

Przefermentowany osad odwadniany jest w stacji mechanicznego odwadniania, wyposażonej w dwie wirówki dekantacyjne.  Ostatnia modernizacja układu została przeprowadzona w 2020 roku.

Do magazynowania gazu fermentacyjnego ujmowanego z WKF służy zbiornik gazowy o pojemności 1000 m³. Biogaz wykorzystywany jest w agregatach kogeneracyjnych do produkcji energii elektrycznej oraz cieplnej, oraz w suszarni osadów do wytwarzania ciepła procesowego.

W ramach modernizacji części gazowo-energetycznej oczyszczalni ścieków, przeprowadzonej w roku 2012 unowocześniono wiele obiektów technologicznych, m.in. komory fermentacyjne, wymienniki ciepła, pompownie, rurociągi i instalacje elektryczne. Wprowadzono system nadzoru dyspozytorskiego umożliwiający efektywniejsze prowadzenie procesów przeróbki osadów.

W celu poprawienia struktury osadu i zwiększenia jego podatności na fermentację, zastosowano instalację mechanicznej homogenizacji osadu nadmiernego.

W roku 2015 na terenie oczyszczalni ścieków wybudowano od podstaw suszarnię osadów ściekowych, za kwotę netto ponad 14 mln złotych. W ramach zadania zamontowano urządzenia instalacji do suszenia osadów, w tym suszarkę osadów ściekowych, zbiornik do magazynowania osadu odwodnionego oraz zbiornik osadu wysuszonego z systemem załadunku.  Wysuszone osady ściekowe  poddawane są procesowi współspalania w cementowni.

Bardzo istotnym elementem przeprowadzonych modernizacji była hermetyzacja otwartych obiektów, stanowiących istotne źródło substancji złowonnych. Powietrze z tych obiektów ujmowane jest systemem wentylatorów i oczyszczane w biofiltrach, wyposażonymch w złoża wiążące związki odoroczynne.